Monday, September 17, 2007

Een jaar als (g)een ander

Onze bovenburen hebben een hondje gekocht. Het zou eerst Mira heten. Daarna Guapa want voor hondjes is het het jaar van de G. Door een menselijke fout in de registers heet het nu officieel Zuappa. Maar haar nieuwe baasjes blijven haar Guapa noemen. Het is ontroerend om te zien hoe gelukkig ze zijn. En Guapa ziet er ook wel gelukkig uit, voor een mopshondje.

Ik zag net dat mijn blog al meer dan een jaar bestaat. Een jaar waarin zoveel gebeurde dat ik geen tijd had om het allemaal te bloggen. De gevelde wilde kastanjelaar in het stadspark is allang opgeruimd. In de vijver zag ik het water hoopvol stijgen en daarna weer dalen. Er staat zelfs geen plasje meer in. Af en toe maait iemand het gras dat er nu groeit. De eenden en de waterhoentjes zijn weg. En tijdens de dagen van het Joodse nieuwjaar, vorige week, konden de gelovigen hun zonden niet kwijt. Ik hoop dat ze een andere plas hebben gevonden. Tijdens mijn zoektocht naar een uitleg over het verloren geraakte water las ik dat de vijver ooit express in verbinding werd gebracht met de Herentalse vaart. Om stromend water te hebben voor het Joodse nieuwjaar.
Hoe zou het eigenlijk met de Herentalse vaart zijn?

Ook in het flatgebouw is veel gebeurd. Een gezin verhuisde naar het gebouw naast het onze. Hun appartement staat te huur. Een ander appartement werd verkocht en we wachten nieuwsgierig af wie er komt wonen. De hoogbejaarde en heerlijk extravagante madame B. werd een paar dagen geleden naar het ziekenhuis gebracht. Ze is 88 en woont hier al 43 jaar. Ze weigert om naar een bejaardentehuis te gaan en hoewel het geen leven is voor haar bezorgde familieleden, hoop ik dat ze nog een tijdje onze buurvrouw kan zijn. Mijnheer en mevrouw S. maken het goed, ook al ondanks de jaren.

In ons appartement kwam een nieuwe badkamer. Een foto volgt. Eerst het fotoapparaat vanonder het stof halen. Het stof hing wekenlang in onze neusgaten en knarste tussen onze boterhammen. Maar nu kunnen we ons eindelijk wassen.

Guapa blaft al een beetje. Ik hoop dat Guapa een lief klein hondje blijft.

In de kelder van het flatgebouw lekt een driewegkraan zo erg dat we een dompelpomp moesten laten installeren. De stookinstallatie puft en stoomt en dreigt elk moment uit elkaar te vallen. Ik durf haast niet meer te gaan kijken. Morgen moeten we een installateur kiezen die ons voor een slordige 50.000 euro aan een nieuwe verwarming moet helpen. Liefst nog voor het winter wordt.

Vandaag bedacht ik dat ik zoveel aan mijn hoofd heb, dat het ene probleem mij van het andere afleidt. Op die manier slaag ik erin om niet in het piekeren vast te lopen. Zo zie je maar: elk nadeel heeft zijn voordeel.

Het is stil bij Guapa. Misschien slapen ze al. Glimlachend, alledrie.