Het moet al een paar dagen geleden gebeurd zijn. De grote kastanjelaar rechttegenover het politiebureau ligt in stukken gehakt aan de rand van de vijver. Het is hartverscheurend om te zien. De snijvlakken zijn nog wit en glanzend. Alleen het onderste stuk van de stam staat nog in de grond. Hellend, de wortels half uitgerukt.
Een beetje uit het lood geslagen, ren ik verder. Ik maak een tweede rondje rond de vijver en loop pardoes tegen een parkwachter aan. Het is de eerste keer dat ik een parkwachter tegenkom en het is de eerste keer dat ik iemand aanspreek in het park. De boom was ziek, zegt hij. Hij had schimmel tussen zijn wortels. Gelukkig dat hij in het park gevallen is, en niet naar de straatkant. Hij kijkt alsof het om een ver familielid gaat.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ben zo blij dat je er aan begon
ga je met heel veel plezier en ontroering volgen
dikke kus
Post a Comment