Om 9 u vanmorgen liepen Mimount en ik het park “Den Brand” in. Een beetje voorzichtig, want het was al bijna 8 weken geleden. We spraken af om afwisselend te lopen en te stappen. Maar voor we het beseften, hadden we een rondje gelopen. En ook het tweede ging vanzelf. Niks afzien. Niks hijgen en zweten. Alleen mijn hartslagmeter sputterde af en toe tegen. Eerlijk gezegd vertrouw ik dat ding niet echt.
We liepen dus alsof we alle dagen niets anders doen. Mimount vertelde weer de boeiendste verhalen. En dat is de truc. Daarom koester ik haar. Om haar verhalen. En omdat lopen met haar daardoor geen moeite kost.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment