Toen ik nog op het kiel woonde, was park den Brandt “mijn park”. Ik ging er vaak lopen met Mimount, mijn buurvrouw.
Nu vraagt het wat meer inspanning. Het is twintig minuten fietsen heen en nog eens twintig terug. Maar het loont de moeite. En als eindelijk verslaafde, kan ik het zelfs opbrengen om dat twee keer per week te (gaan) doen. Daar heeft Mimount voor gezorgd. Ze is zelf ook verhuisd, maar woont nu nog dichter bij het park. Aan haar vraag om op maandag- en vrijdagochtend weer te gaan lopen, kan ik niet weerstaan. Lopen met Mimount is namelijk nog veel leuker. Twee rondjes rond Den Brand zijn zo om. Mimount is mijn persoonlijke vertelster van verhalen van duizend en één nacht.
Vandaag was het dan ook heerlijk lopen. Het weer zat mee, lekker fris met toch een aarzelend zonnetje. We praatten en lachten. Een wandelaar keek om. Ook in Den Brandt groeit gras in de vijver. Maar dat komt ook nog wel goed.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment