Eindelijk verslaafd

Ik had het me nooit kunnen voorstellen maar gisteren was het zover. Mijn hele lichaam snakte ernaar. Nochtans was ik de hele dag in beweging geweest en had ik helemaal geen tijd, want nog zeker 6 puntjes op mijn te doenlijst. Het was 4 uur in de namiddag en het grijze buitenlicht begon te dimmen. Ik dweilde snel de badkamer en nam nog gauw de keuken mee. Toen ik daarmee klaar was rukte ik zowat de kleren van mijn lijf en … trok ik mijn loopbroek aan. Ik kwam pas tot rust toen ik de zachte ondergrond van het park onder mijn voeten voelde.
Eindelijk, dacht ik, eindelijk verslaafd.
In sommige dingen ben ik erg traag. Blijkbaar ook in het opbouwen van conditie en loopverslaving. Ik plan 2 à 3 loopjes per week. Maar er wordt al eens een dagje verschoven of zelfs overgeslagen. Sinds ik een hartslagmeter heb, gaat het iets beter. Ik loop trager, regelmatiger en meer ontspannen. Achteraf voel ik me zo lekker dat ik al uitkijk naar de volgende sessie.
Maar een hartslagmeter kan ook onverbiddelijk zijn. Na de euforie kwam de teleurstelling. Mijn lichaam wou al de hele dag naar buiten, zuurstof opdoen, de geur van natte bladeren ruiken. In plaats daarvan had ik het de hele dag afgebeuld en opgejaagd. Nog geen 100 m ver protesteerde het al. Mijn rechterknie deed pijn en mijn hartslagmeter begon te piepen en wou niet ophouden voor ik ging stappen in plaats van lopen. Na nog een paar pogingen gaf ik het op en deed ik mijn rondjes rond de vijver in een stevige wandelpas. En zelfs dat viel me zwaar.
Ik werd een beetje boos op mijn eigen lijf. Je moet weten wat je wil, sprak ik het toe. Maar het antwoordde niet, het was hondsmoe.

Ik richtte mijn aandacht dan maar op het park. De afgelopen dagen zijn er flink wat bladeren afgewaaid en afgeregend. Plots kon ik de appartementsgebouwen en de hotels rond het park veel beter zien. Zeker nu het halfdonker was en overal de lichten aangingen. Het park begon er nat en naakt uit te zien. Er liepen nog een paar wandelaars rond. Fijn, dacht ik, ik ben niet de enige gek die van dit rare park houdt.