Doorgaans fotografeer ik geen mensen. Dat durf ik gewoon niet. Maar de man die 's morgens de vuilnisbakken leegmaakt, liep pardoes door mijn beeld. En dus klikte ik maar. Ik schrok er zelf een beetje van. Vandaar het onscherpe beeld.Even later sprak ik hem aan. Of hij soms wist welke boom dat was. Die hoge met die bruine smalle blaadjes, die er nu allemaal afvallen en heel lekker ruiken. Hij dacht dat het een Amerikaan of een Afrikaan was. Eentje die zijn bladeren verliest. Dat was duidelijk. Hij wees met zijn prikstok in de richting van de boom. Er hangt misschien een plaatje op, zei hij. We liepen er samen heen. Het bleek een moerascipres te zijn. Ik bedankte de man en hij glimlachte verlegen.
Plots vond ik hem aardig en kreeg ik spijt van wat ik eerder over hem schreef. Misschien worden we nog vrienden.
1 comment:
't geeft een lekker gevoel hé, mensen laten ontdooien...
Post a Comment