Een fijn gesprek

Gelukkig moest ik maar om 10.20 u in Mechelen zijn. De meeste kinderen hadden er al meer dan een uur van hun eerste schooldag opzitten toen ik de trein opstapte. Het was dus rustig genoeg om mijn notities door te nemen. Dat deed ook de dame rechttegenover mij. Ze droeg een rok met lieveheersbeestjes erop. Ik had haar willen vragen waar ze hem gekocht had. Ze keek naar mijn notities en glimlachte. We hadden een gesprek kunnen beginnen, maar ik zweeg en staarde naar mijn krabbels. Misschien was ze net als ik onderweg naar een sollicitatiegesprek. Dus liet ik haar met rust.
De waarheid was dat ik niet durfde. Het had nochtans een fijn gesprek kunnen zijn. We hadden steun kunnen vinden bij elkaar en we hadden onze zenuwen kunnen kalmeren. Ik had haar het adres van die kledingzaak kunnen ontfutselen. En bij het afstappen hadden we elkaar succes kunnen toewuiven.
Ik nam me voor om eens wat vaker mijn mond open te doen.
Meteen mocht ik dat voornemen in de praktijk brengen want de ondervraging begon al in de lift. Daarna werd ik door twee vriendelijke heren en een al even vriendelijke dame professioneel op de rooster gelegd.
De beste antwoorden bedacht ik op de terugweg.