0110

Eigenlijk hadden we een heleboel gepland. We zouden eerst naar de bibliotheek, daarna naar de markt en de zondag-Delhaize gaan. Dan naar Lot, mijn metemeisje gaan bezoeken. Nog een straffe wandeling in Hallerbos doen en tegen de avond naar Tom Barman gaan kijken. Na overleg schrapten we alles behalve de markt en 0110.
Op beide plaatsen was veel volk. Op de markt vond ik dat lastig. Op de gedempte zuiderdokken niet. Ik was blij dat er zoveel mensen waren. Het hadden er zelfs nog meer mogen zijn. Het was een prettig gevoel om samen verdraagzaam te zijn. Of het toch te proberen. De muziek was lekker. En alles was goed geregeld. Ondanks de wind, de regen en de hagel bleef iedereen lachen.
Tegen de avond drong het stilaan tot me door dat al die lachende gezichten wit waren. Ik begreep het niet en werd er een beetje verdrietig van.
Vanmorgen las ik dat de Ramadan al een week bezig is. Vroeger, op het Kiel zou me dat niet ontgaan zijn. Soms mis ik ze toch, mijn Marokkaanse buren.